Belleğimin bazi şeyleri kendiliğinden perdelediğini veya sildiğini farkediyorum.
Hoşa gitmeyen bir yeri,sözü,herhangi bir unsuru yoksayıyorum sanki. Ondan hiç bahsetmiyorum.Ondan sonra veya önce en güzel ne varsa sadece onu hatırlıyorum.
Hayat beni yoruyor. Yaşam incitiyor. İnsanların çok acımazsız vahşi saldırgan olduklarını görüyorum. Bu dduygularını kontrol altına alanlarla tüketilebilir hale geliyor hayat.
Yoksa nereye kaçılabilir ..
Bir çiçek gördüm bugün rengi turuncu sarı kırmızı karışık, sanki onu görmem için oradaydı ve yaşamak kötü şeyleri örten güzellikleri görmek içindi.
19 Eylül 2008 Cuma
İhmal..
En son ne zaman yazmışım.. 5ay önce mi? bilmiyorum bakmam lazım.bakmadan yazıyorum. sayfayı geri almak istemiyorum....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)