Belleğimin bazi şeyleri kendiliğinden perdelediğini veya sildiğini farkediyorum.
Hoşa gitmeyen bir yeri,sözü,herhangi bir unsuru yoksayıyorum sanki. Ondan hiç bahsetmiyorum.Ondan sonra veya önce en güzel ne varsa sadece onu hatırlıyorum.
Hayat beni yoruyor. Yaşam incitiyor. İnsanların çok acımazsız vahşi saldırgan olduklarını görüyorum. Bu dduygularını kontrol altına alanlarla tüketilebilir hale geliyor hayat.
Yoksa nereye kaçılabilir ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder