Haksızlık yapıldığında hiç affedemiyorum. Eğerki haksızlık yaptığını anlayan gelip "özür dilerse yürekten, haksızlığının farkına varırsa" o vakit affedebiliyorum.
Anladım ki,birilerine güvenmek istiyorum. Birilerinin hayatın bir ucundan tuttuğunu bilmek, birilerinin "tama ben yaparım merak etme hallederim"demesini istiyorum bazen. Demesinden çok yapacağına inanmak,güvenmek istiyorum. Her işin bana baktığı anlar enerjim yoksa,tükenmişlik yaşıyorum.
Bunca yazıları,şiirleri erteleyişimin nedeni de bu"içinden çıkamamak,başlaayamamak-yardım hali-ama hiç kimsenin gerçekten yardım etmeyeceğini bilmek.....güvenmemek değil benimkisi, birilerinin güven vermemesi..
Bazen eve gelmek istemiyorum...ama kedi köpek var. Onlara sorumluluk duymasam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder