Çok acı var"

Diclenin bedeni bulundu. Sevindim belki. Yokluk hissini yenen ve umudu başka tarafa eviren bişi bu.
Gece yarısı uynırdım ve yaşamaya dair tek bir hissim olmazdı.SOn 8yıldır bu böyle. Bazen sıklaşıyor ,bazen ara veriyor. Bu umutsuzluk halimi sokaktaki insanların acımasızlığı körüklüyor. Böyle zamanlarda bir arkadaşımın ,herhangi birnin bana bu yükü taşıma anlamında "tamam geçer "demesi veya o sıkıntıyı paylaşması gerekiyor .Ki azalsın. Ki taşımaktan yorgunluğum için yüküm birazcık hafiflesin.
O anda aklıma kimse gelmiyor. Hç ama hiç bir kimse o an beni anlayamazmış gibi oluyor. Kimi arasam kimseyi aramasam oluyorum.
Bu nedenle Diclenin gidişinden suçluluk duyuyorum. geec yarısı acı geldiğinde, sabah uyanmak istemediğinde yanında olmak duygusu veren bir şey yapmadım. yapamadık. peki ama yapamazmıydık.
bilmiyorum. gerçekten "Çok acı var"