Hayat beni inciterek akıyor. hayat dediğim insanlar ve insanların hayvanlara bitkilere yaptıkları. Neler hayal etmiştim diye söze başladığım yıllar geride kaldı. Bir şeyi hayal etmeyeli çok oluyor. "kendimi hiç bir yere koyamıyorum" dedim eski bir arkadaşa da, "kendine niye öyle yapıyorsun" dedi. Ne komik değil mi? Anlayamamak,empati kuramamakmıdır bu. yabancılaşmak mı?
Türkiyede hiç bir yere kendimi koyamıyorum. Çünkü belki de heryere koyduğumdan kendimi, hiç bir yer kalmıyor..
2 yorum:
hasbiye Hanım,
1985 te size geldim Balıkesir Devlet Hastahanesi ne.
Size bir kitap hediye etmiştim.
Ya ''İnsanı Tanıma Sanatı'' ya da İnsanı Sevme Sanatı''
adresim sdeltax@hotmail.com
hatırladım. ama adınız aklımda net değil. halil miydi.
o kitabi biri aldi iade etmedi. ama kitaplar üzerinden insanları daha kolay hatırlarım.
Yorum Gönder