Son yillarda sedatiflerin, anksiolitiklerin kullanimi cok artmis olmali.
Yillarca karabulutlarin icinde ufuksuz yasadim. Umudsuz ,isteksiz yasadim.
İse gitmek istemediğim,eve donmek istemediğim zamanlarim cok oldu.
Hic kimseye tahammül edemefigim, arkadaslarimin kötülüklerine maruz kalip , sessiz kaldigim zamanlar oldu..
Uzatirsam uzar..sonucta 5yil oncesine kadar ölmek isteğimin sebebi depresyonmus bilmiyordum.
Once cipraleks başlattı hekim.
1,5 yil sonra "artik iyiyim"diye biraktim.
Meger iyi degilmisim. Pududa bekleyen kapkara bulutlar yine çöktü başıma..
Hep yanimda konusacagim biri olsun. Konusmasamda orda olsun diye arkadaslarima rahatsizlik vermeye basladim. Kim nereye gitse "beni de cagırın" diyordum.veya nereye gitsem hic gitmesem oluyordum.
Anlayamadılar.
Neyse yeniden hekime gittim ve bu defa lustral basladi. Once 1gram bir tablet verdi. Sonra yarim daha ekledi.
Bu aralar o isteksizlik cevreledi beni. Günümü, hayatimi zorlastiran her kisiden uzaklasmak istiyorum.Anlayişsiziga, sigliga hic tahammülum yok.
Bir sey yapmaliyim,
Ne yapmaliyim.
Bir sey yapasim yok.
Çünkü hic bir hayalim yok.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder