Artık hergün bir anlamsızlığa uyanıyorum. Hiç bir şey istemiyorum. tatsız bir ruh haliyle yataktan çıkmak istemiyorum.Ama yatmakda istemiyorum.
kalkınca kedilere mama veriyorum.balkonu temizliyor kendime istemeye istemeye çay koyuyorum.
Hep birşeyler eksik...hayata tutunacağım dal yok gibi. Ben ne istiyorum bilmiyorum. Ne olursa güzel olacak dünya deseniz bilmiyorum. Bu enerji bitikliği arka planı görme halim umutsuz yapıyor beni..
Ütopyam yok.Bir kötülüğü engelleme isteğimin hala var olması ise tek yaşam nedenim gibi...
yazılarımı toplayamayacagım galiba..çoklar neresinden başlayacagımı bilmiyorum.Şiirlerimse aynı acıyla duryor kağıtlarda...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder