Trabzon'a gittim neşemi kaybettim döndüm

Rastladığım konuştuğum tüm kadınlar mevcut koşullar için bir başkasını suçluyor. "bu koşullarda olmaz" Tranzon'da yapılmaz "burda herkes karşı" "burda herkes milliyetçi tutucu" burda; onlar bunlar şunlar bla bla yapıyorlar... "Trabzon buna hazır değil" "iki yüzlüyüz" "buna da şükür" ... peki anlıyorum zor ..baskı çok dayatma üst düzeyde. Peki sen sen misin. Böyleyken böyle mi? Bak işte rağmen çabalıyorsun...sen yürü biri daha gelir... Burada durup o şikayetçi olduğun anlayıştan öteye bir adım atmayacak mısın.. Bu gün biz bir şeyler yapıyorsak,işte burada böyle direniyorsak bizden önce milyon yıldır tek tek veya topluca bedel ödeyen kadınlar olduğu içindir. Ona çizilen sınırların içinde kalmayıp sınırın dışına taşma cesareti gösterdiği ve bununda bedelini ödediği içindir. Öyleyse mevcut koşuldan şikayetçi olmak birşeydir elbette hiç değilse farkındasındır kötülüğün..ama ben de bir mum yakayım diyorsan kibritin neminden şikayet etmeden o mumu yakmak için çabalayacaksın. yoksa beni üzme annem. biri bir şey yapıyor ve o şeyin koşulsun onaylanmasını hatta poh pohlanmasını bekliyor. emek hyeraşisi can sıkıcı.Paylaşmak lazım. gölde damlayım demek lazım ki kolektiflik içinde dahada büyüyesin. yaptığın şeyin doğru olduğuna inanıyorsan canını sıkma. de ki "kimse beni anlamıyor,farklıyım...anlamayanlara kızmadan yolunda yürü... ve geçmişten bu güne bize ışık tutan yol açan kadınlardan güç alarak dayatılanları aşıp daha öteye gitmek için koşulları zorlayanlarlayız.